Renesansowy portal     Kominki i drzwi - kamieniarka XVIIw. . .

1524 - w wyniku podziału dóbr panem na Oberhof zostaje Jacob Stillfried. Włada ponadto majątkiem Königswalde, Woliborzem (Volpersdorf), Krajanowem (Krainsdorf), oraz częścią Dzikowca (Ebersdorf).
1529 - umiera Jacob Stillfried. Majątek dziedziczy syn Heinrich.
1540-50 - powstaje drugi budynek o formie i funkcji wieży mieszkalno-obronnej (11x12m), w bardzo rzadkiej formie trapezu, powiązany narożnikiem z wieżą główną.
1550-60 - dobudowano alkierz wielki do północnej ściany wieży głównej oraz alkierz do analogicznej ściany wieży nr.2. Powstaje zabiegowa, kamienna klatka schodowa mieszczona w wieży, wielobocznej trakcyjnej we wspólnym narożniku.
1563-65 - negocjacje i w efekcie wymuszenia (straty w wyniku powodzi wywołanej przez przegrodzenie rzeki Ścinawki ) odsprzedaż dóbr w Ścinawce Górnej przez Heinricha Stillfrieda dla Heinricha Predela na rzecz Gregora von Reichenbacha (†1569) z linii Peterwitz-Quickersdorf z ok. Ząbkowic.
1569 - majątek powiększa się o grunty sąsiadujące z folwarkiem Oberhof oraz o las Biehals (Pieholz).
ok. 1570-75 - majątek po ojcu przejmuje syn - również Heinrich Stillfried von Rattonitz.
1570-85 - powstaje budynek od północy - łączący wieżę nr.2 i alkierz wielki.
1577 - Heinrich Stillfried kupuje od Hansa von Tschischwitz z Wojborza (Gabersdorf) las Zauchhols
1585 - Heinrich Stillfried sprzedaje część Dzikowca Absalonowi von Donig ze Słupca.
1585-96 - Dom wielki w formie ostatecznej. Dobudowa narożnika północno-wschodniego
1596 - Heinrich Stillfried zamienia status dóbr Oberhof z lenna na dobra dziedziczne. W wyniku nadmiernych kosztów poniesionych przy zakupie Nowej Rudy sprzedał Oberhof Ottonowi Friedrichowi von Ratschin z Gorzanowa (Arnsdorf) ( †1600). Mieszka tam jeszcze 18 lat (Nowa Ruda).
1600 - umiera Otto Friedrich von Ratschin, schedę dziedziczy żona Elizabeth z domu Schindel. Później władcami zostają bracia von Ratschin. Po podziale panem dóbr zostaje Heinrich von Ratschin.
1610-20 - powstaje budynek kancelarii, budynek (wieża) bramny oraz mur kurtynowy dziedzińca.
1623 - Heinrich von Ratschin traci dobra w wyniku reperkusji po antycesarskich wystąpieniach. Dobra cesarz przekazał swemu bratu biskupowi wrocławskiemu Karolowi.
1624 - biskup Karol darowuje Oberhof swemu tajnemu radcy i kanclerzowi ( później radcy cesarskiego dworu ) Johannowi Christianowi Metzinger von Falkenstein ( Kaltenstein, Kalkstein) (†1628)
1628 - po jego śmierci dobra podzielono na części i przypadły rodzeństwu jego żony oraz dzieciom jego dwóch sióstr.
1639 - nowym właścicielem Oberhof zostaje Christian von Apasseck z Piszkowic Dolnych.
1639-57 - do muru kurtynowego dodano wąski, 1-traktowy budynek. Na dziedzińcu założono okazałe kamienne, 3 biegowe schody - rozbudowano wieżę trakcyjną oraz zbudowano holl kancelarii.
1657 - Oberhof kupuje od Christiana von Apasseck jego szwagier Bernhard von Stillfried Starszy, pan na Nowej Rudzie, starosta krajowy Hrabstwa Kłodzkiego ( późniejszy radca cesarski, od 1662r. baron )(†1669)
1669 - umiera baron Bernhard von Stillfried. Zamek przypada córkom Bernharda Annie Theresie i Marii Florentynie.
1670 - dobra Oberhof oraz Zeughals, Sośnica (Fichtig), Bartnica (Beutengrund) i połowa Königswalde przechodzą na własność córki Anny Theresy z pierwszego małżeństwa, która w 1669r. wyszła za mąż za Siegmunda Erdmanna von Zierothin - pana na Niemodlinie (Falkenberg).
1676 - Siegmud Erdmann von Zierothin, jako kurator żony sprzedaje Oberhof Johannowi Georgowi von Götzen - hrabiemu Rzeszy z Saren , Thurgmut i Bożkowa - synowi cesarskiego marszałka polnego, ówczesnemu Staroście Krajowemu Hrabstawa Kłodzkiego (†1679)
1771 - umiera hrabia Joseph Leonhard von Götzen . Umiera na zamku w Ścinawce Śr. - tym samym wymiera katolicka linia rodu. Dobra przeszły na własność adjutanta króla Prus Fryderyka
Wilhelma II - Friedricha Wilhelma von Götzen - generała i gubernatora twierdzy kłodzkiej, poch. z brandemburskiej ewangelickiej linii rodziny (†1794).
Poł. XVIIIw. - dobudowa niewielkiego fragmentu kancelarii - południowo-zach narożnik.
1780 - zamek przechodzi na własność hrabiów von Magnis z Bożkowa - aż do końca II wojny Światowej.
1803 - zamek otacza kompletna, nawodniona fosa - zapewne średniowieczna.
1876-1917 - zamek był dzierżawiony kolejno wdowie Tratwetter ok. 1876, Lichtenstädtowi 1891-1899, Carlowi Frankowi 1894-1909, wdowie Auguście Frank ok.1912 oraz spadkobiercom Edmunda Baucha.
1824-1850 - fosa od zachodu szersza, od południa węższa, ok. 1850 - fosa jest zasypana.
1901 - założono prawdopodobnie piękny taras, wybito drugie wejście z nowym ciągiem schodów i krytych dachem - narożnik południowo-zachodni.
1935 - data ostatniego remontu.
1946 - nacjonalizacja obiektu i majątku - przekształcenie w PGR. Postępująca degradacja i niszczenie zamku.
1982 - koniec funkcjonowania biur PGR. Nadal mieszkają ludzie, odbywają się wesela.
1999 - wyprowadza się ostatni mieszkaniec- kancelaria.
2002 - zamek ma nowego właściciela - rozpoczynają się prace konserwatorskie w celu przywrócenia zamkowi dawnej świetności.